Tja, heeft u die uitzending van Zembla afgelopen week ook gezien? Een hele discussie rondom het gevaar voor de gezondheid van sporters op kunstvelden bestrooid met aanzienlijke hoeveelheden rubbergranulaat (vermalen autobanden). Elkaar tegensprekende internationale deskundigen rollen qua meningen en opvattingen over elkaar heen. Het rubbergranulaat bevat stoffen als pak’s, zware metalen, benzeen etc.
Voor de gezondheid van de sportende mens inderdaad geen fijne stoffen. De hele discussie is jammer, want er was zo’n ‘mooie bestemming’ gevonden voor een afvalstroom (oude banden) die een groot probleem is. Het gevaar voor een lelijke streep door de rekening dreigt. De onderzoekers gaan aan de slag met wat de gevaren voor de gezondheid zijn. Wat mij echter verder nog verbaast; dat een dergelijk voor het milieu schadelijk materiaal op of in de bodem van sportvelden wordt gebracht. En ver daar buiten, want de sporters verslepen het overal mee naar toe.
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we een dergelijke voor de bodem verontreinigend materiaal op zo’n grote schaal toepassen. Volgens mij wordt de bodemzorgplicht hiermee met voeten getreden. En dat terwijl er milieuvriendelijkere vervangers voor handen zijn in de vorm van kurk- en kokosgranulaat. Kosten kennelijk per kunstgrasveld 15.000 euro meer. Ik vraag me af wat uiteindelijk op termijn duurder uit gaat pakken?